Zsfassung in engl. und russ. Sprache. - Engl. Zsfassung u.d.T.: Civilization in the Polish thought.

Yaygın din eğitimi örgün din eğitimin dışında bireylerin dini ihtiyaçlarını gidermek için resmi ya da özel kuruluşlar vasıtasıyla her bireye planlı ve amaçlı olarak verilen eğitimdir. Günümüzde yaygın din eğitimini şekillendiren temel kurum Diyanet İşleri Başkanlığıdır. Diyanet İşleri Başkanlığı yaygın din eğitimini cami içi ve cami dışı olarak yerine getirmektedir. Cami içi yaygın din eğitimi ise; vaaz, hutbe ve kuran öğretimi ile yapılmaktadır. Bu eğitimlerden olan hutbe, Müslümanları ilgilendiren bütün konuları ele alarak topluma dini bilgileri öğretmek; insanlarda olumlu yönde davranış (...) değişikliği oluşturmak, hedef kitlenin iman, ahlak ve toplumsal farkındalık bakımından duyarlı hale gelmesini sağlamak için bireylere yardımcı olmaktır. Yaklaşık olarak aynı dönemlerde doğmuş, aynı dönemin özelliklerini paylaşmış, benzer sorumluluklara sahip bireyler aynı kuşak bireyleri olarak tanımlanır. 1990-2015 yılları arasında doğmuş büyümüş bireyler Z kuşağı bireyleri olarak adlandırılmaktadır. Bu kuşak bireyleri interneti kullanma, teknolojiyi sevme, görsele aşina, üretken ve eşitlikçi gibi özelliklere sahiptir. Bu durum Z kuşağının sosyalleşmesinde, yaşam alışkanlıklarında ve öğrenme sitillerinde farklıları beraberinde getirmiştir. Yaygın din eğitim nesiller arasındaki bu farklılıkları dikkate alarak bireylerin kendilerini geliştirmelerine ve bilgilerini güncellemelerine yardım etmelidir. Bu sebeple yaygın din eğitimi Z kuşağının ihtiyaçlarını dikkate alarak farklı metot ve etkinlikleri geliştirmesi gerekir. Bu bağlamda Z kuşağının gözüyle Cuma hutbelerinin nasıllığı önemli hale gelmektedir. Buradan hareketle Z kuşağının Cuma hutbelerine karşı tutumlarını incelemek için Cuma hutbeleri değerlendirilmiştir. Araştırmamız, Z kuşağının Cuma Hutbelerini algılamalarını incelemek amacıyla tanımlayıcı araştırma tasarımı ile yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini Konya İli Seydişehir, Beyşehir ilçesinde 14-25 yaş aralığındaki 175 birey oluşturmaktadır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan ‘Birey Tanılama Formu’ ve ‘Cuma Hutbelerine İlişkin Bilgi Formu’ aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmada, verilerin analizinde IBM SPSS (IBM Statistical Package for Social Sciences Corp.; Armonk, NY, ABD) 25.0 programı kullanılmıştır. Araştırma verileri değerlendirilirken kategorik değişkenler için frekans dağılımı (sayı, yüzde), sayısal değişkenler için tanımlayıcı istatistikler (ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Araştırmaya katılan katılımcıların yaş ortalamaları 17.04’dir. Katılımcıların çoğunluğunun lise öğrencisi olduğu görülmüştür. Araştırmada Z kuşağının Cuma hutbelerine katılım sağladığı, hutbelerden umut bekledikleri, olumlu yönden etkilendikleri görülmüştür. Ancak Cuma hutbelerindeki konuların yerel ve güncel konuları ele almadığı ifade ederek anlatılan konuların hatırlamadıkları, aynı konuların tekrar ettiği, gençlere yönelik olmadığına ulaşılmıştır. Ayrıca hutbelerin sunumu, süresi ve imamların yaklaşımlarından dolayı problemler yaşandığı tespit edilmiştir. (shrink)

część 1. Józef Władysław Bychowiec, Anna z Zamoyskich Sapieżyna, Jan Śniadecki, Franciszek Wigura -- część 4. Konkurs na Katedrę Filozofii w Uniwersytecie Wileńskim w 1820 roku -- część 5. Józefa Władysława Bychowca przekład "Sporu fakultetów" Immanuela Kanta.

The goal of this paper is to interpret Fichte’s terminology of ‚light‘ and ‚imaging‘ in the WL-1804-ii as a rendition of transcendental principles. This analysis is intended as a contribution to the discussion concerning the theoretical status and methodology of the later doctrines of science. i begin with an exposition of four criteria for transcendentally constitutive principles: 1. presuppositional character, 2. constitutivity, 3. categorial difference between conditions and conditioned, 4. immanent justification. The systematic function of ‘light’ is exemplarily reconstructed according (...) to these criteria. The focus of analysis lies on the fourth criterion, which is framed as the philosophical problem which Fichte’s conception of a ‘law of imaging’ in the 24th and 25th lectures answers to. The ‘law of imaging’ is reconstructed as a special form of performative self-validation which is intended to satisfy the criterion of immanent justification. A further upshot of this reading is a reappraisal of Fichte’s treatment of light’s perpetual ‘objectivization’. (shrink)

Fichtes Wissenschaftslehre läßt sich sicherlich nicht unter den klassischen Begriff der Affektenlehre bringen, schon weil sie eine systematische Grundlegung des gesamten Wissens enthält und nicht nur eine Lehre von der Ordnung und der Regelung der Affekte, die ja nur den Bereich der Ethik betrifft. Es soll auch hier gar nicht versucht werden, sie so zu interpretieren. Vielmehr geht es um einen neuen Sinn von Affektenlehre, wenn im Titel davon die Rede ist, die Wissenschaftslehre könnte sich in ihr vollenden.

ZusammenfassungDas Verhältnis zwischen Fichtes WL und Schleiermachers Reden wurde heftig diskutiert. Dieser Aufsatz hält den Einfluss von Fichtes Wissenschaftslehre auf Schleiermacher für nicht stichhaltig. Es wird darauf hingewiesen, dass es verschiedene Modelle der Beziehung zwischen dem Gefühl und dem Absoluten bei Fichte und bei Schleiermacher gibt: Fichte betrachtet das „Gefühl der Abhängigkeit“ vom Absoluten oder vom absoluten Sein als eine Selbstvernichtung der formalen Freiheit, während Schleiermacher zufolge das Individuum mit dem Absoluten im Gefühl vereinigt wird.

Spinoza exerted a strong pull on many of the German idealists. This paper explores the evidence of Spinoza's influence on Fichte in the latter's 1804 lectures on his Wissenschaftslehre (the second series). Fichte explicitly mentions Spinoza's names only three times, and each of these references is critical of Spinoza. However, there are other important resonances connecting the thinking of these two philosophers, each of whom faced charges of atheism. These include the priority each grants to practical reason, the accounts each (...) gives of what is genuinely ultimate, and their views about how human beings come into relation with the ultimate. (shrink)

In §12 of his 1837 magnum opus, the Wissenschaftslehre, Bolzano remarks that “In the new logic textbooks one reads almost constantly that ‘in logic one must consider not the material of thought but the mere form of thought, for which reason logic deserves the title of a purely formal science’” (WL §12, 46).1 The sentence Bolzano quotes is his own summary of others’ philosophical views; he goes on to cite Jakob, Hoffbauer, Metz, and Krug as examples of thinkers who held (...) that logic abstracts from the matter of thought and considers only its form. Although Bolzano does not mention Kant by name here, Kant does of course hold that “pure general logic”, what Bolzano would consider logic in the traditional sense (the theory of propositions, representations, inferences, etc.), is formal. As Kant remarks in the Introduction to the 2nd edition of Kritik der reinen Vernunft , (pure general) logic is “justified in abstracting – is indeed obliged to abstract – from all objects of cognition and all of their differences; and in logic, therefore, the understanding has to do with nothing further than itself and its own form” (KrV, Bix).2. (shrink)

The most popular concepts of happiness among psychologists and philosophers nowadays are concepts of happiness according to which happiness is defined as " satisfaction with life as a whole ". Such concepts are " Whole Life Satisfaction " concepts of happiness. I show that there are hundreds of non-equivalent ways in which a WLS conception of happiness can be developed. However, every precise conception either requires actual satisfaction with life as a whole or requires hypothetical satisfaction with life as a (...) whole. I show that a person can be "happy" at a time even though he is not actually satisfied with his life as a whole at that time. I also show that a person can be "happy" at a time even though it is not correct to say that if he were to think about his life at that time, he would be satisfied with it as a whole. My thesis is that if you think that happiness is the Good, you should avoid defining happiness as whole life satisfaction. (shrink)

For Kant as for Hegel method is not a structure or procedure imported into philosophy from without, as, e.g. a mathematical demonstration in modern physics or in the proof-structure of philosophies such as Spinoza’s or Wolff’s. For both Hegel and Kant method is the arrangement that reason gives its contents and cognitions; for both, that is, method and object do not fall asunder, unlike in all disciplines other than philosophy. For Kant method is the design and plan of the whole, (...) the scientific form that guides the organization of cognitions (KrV A 707/B 736, Ak 24, 780). Likewise, Hegel writes that method is the consciousness of the form of its inner movement (WL 1, 49, SL 53, W 3 47, PhS 28). Unfortunately, Hegel never considers Kant an example or a precursor or a positive role model. It is important to ask why Hegel never takes seriously Kant’s Doctrine of Method. Why, if he shares so many central points with the Architectonic of the first Critique, does he never acknowledge Kant as a possible ally? Why does he misunderstand Kant on analysis and synthesis as he does? These are some of the questions I plan to discuss in this paper. (shrink)

Im Zentrum seines Werkes steht Fichtes WL, die er siebenmal bearbeitete. Die zweite Darstellung, die Grundlage der gesamten Wissenschaftslehre , in der er das Wissen von Tatsachen von den Prinzipien der Gegenstandserfahrung aus erörtert, ist die einflußreichste geblieben. Fichte hat in der Gegenstandserfahrung nicht nur die praktischen, sondern auch die theoretischen Prinzipien aufgezeigt und damit die Verbindung von theoretischer und praktischer Vernunft nachgewiesen. Sein Werk wurde durch diese Leistung Ausgangspunkt des deutschen Idealismus.